De Sint-Antoniuskerk is een grotendeels gotische kruiskerk uit de 16de en 17de eeuw. De westertoren dateert uit 1500 en de zijbeuken zijn er pas in 1888 bijgekomen.
Oorspronkelijk was de kapel toegewijd aan O.-L.-Vrouw. Het is pas vanaf 1700 dat ze aan St.-Antonius Eremijt werd toegewijd.
Door de eeuwen heen is de kerk verschillende keren verbouwd geweest. In 1585 werd het meubilair vernield en verbrand door de soldaten van het garnizoen in Antwerpen. De herstellingen van de kerk begonnen in het begin van de 17de eeuw. De oorspronkelijke spits van de toren werd in 1735 door een storm vernield en dat jaar nog vervangen door de nu nog bestaande torenspits. De kerk kreeg veel te verduren tijdens de Retorsieperiode (1636-1639). In 1639 begon men opnieuw met herstellingswerken aan het interieur van de kerk. Aan het hoogaltaar werden twee kolommen toegevoegd. Afkomstig van een zegeboog die op de Meir in Antwerpen had gestaan. In datzelfde jaar werd het altaar voorzien van een kopie van de kruisafname van Pieter Paul Rubens, geschilderd door Pieter Van den Bemden, een leerling van de meester.
Door de komst van de nieuwe basiliek in 1933 verloor de Sint-Antoniuskerk haar rang als parochiekerk en werd ze tot kapel omgevormd. Op 30 januari 1947 werd de Sint-Antoniuskerk als beschermd monument geklasseerd.